Concert review: diva Kelela overtuigt

Anderhalf jaar na haar show op Down The Rabbit Hole was er dan een nieuw album. In oktober mochten we kennis maken met het meer electronische, sensuele Take Me Apart. Niet lang daarna werd bekend dat we dit album live mogen meemaken in Paradiso Noord.

Voor mij is het de eerste keer in deze locatie. De zaal stroomt langzaam voller voor de Amerikaanse Tiffany Gouché. Na het uitbrengen van het debuutalbum en twee EP’s werd het dit jaar tijd om met single Dive te komen. De keuze voor Tiffany vult Kelela denk ik wel aan. Toch merk ik dat de zaal nog niet genoeg animo heeft voor de stoere en sensuele R&B die Gouché te bieden heeft. Een half uur later dan gepland staat de zaal dan toch vol genoeg om te beginnen.

Tiffany Gouché
Multi-talent en stoere broertje van Kelela komt gelijk met de deur in huis vallen. Ze begint haar set met grootste rap en een donkerdere electronische ondertoon. Alles is zelf geschreven en geproduceerd. Dit valt dan ook te zien in de samenhang van de nummers.

Dive
So don’t call me baby
Unless you mean it
And don’t tell me you need me
If you don’t believe it
So let me know the truth
Before I dive right into you

Het duurt wel aardig lang voordat ik door heb in wat voor hokje ik Gouché moet stoppen. Haar androgyne verschijning en bijzondere, rauwe stem maken dat het lang duurt voordat ik weet wie ik voor me heb. Pas bij On The Up voel iedereen zich bewust worden van de sensuele R&B om zich heen.

Het is fijn dat ze haar eigen nummers weet aan te vullen met covers, die goed passen bij haar nummers. Haar versie van Killing Me Softly maakt gelijk op iedereen indruk. Maar ook Pillowtalk doet het goed bij het publiek. Ondanks dat niemand het nummer kent, voelen mensen gelijk de R&B vibe en knippen ze precies op het goede moment mee.

Gelukkig weet ze ook af te stappen van haar stoere R&B-nummers met een keyboard. Dit maakt het romantische deel in haar set compleet!

Kelela
De sensuele toon die Gouché zette, wordt doorgezet en uitgebouwd bij Kelela (spreek uit: kuh-luh-lah). Gelijk worden we meegezogen in haar show, dankzij een gigantische rookwolk met twee achtergrondzangeressen. Uit het niets staat ze daar dan: superstreng, maar toch vrouwelijk en vol zelfvertrouwen!

Waitin
Saw you there and it fucked me up
But I’m working now, it’s just my luck
Shoulda said, “Can we go to bed?” 
Now we’re back to where we started from

Als een van de eerste nummers wordt Waitin ingezet. Gelijk weet ze hiermee iedereen een stuk meer dansbaar en helemaal in haar wereld op te nemen. Natuurlijk horen we veel nummers van het nieuwe Take Me Apart. Frontline, Enough, Jupiter en Blue Light vallen goed in de smaak. Ook weet ze meteen duidelijk te maken wie de diva van de avond is: zijzelf. Zelfs haar twee achtergrond zangeressen kunnen niet tippen aan de charisma van de zangeres.

Vooral Better komt live veel better tot zijn recht. Eerst worden we meegezogen in een verhaal van een vrouw die haar reflecteert over haar relatie, voordat uit het niets de DJ een geweldige remix neerzet en iedereen niets anders kan doen dan zichzelf verliezen in alles dat Kelela te bieden heeft.

Voor mij komt het hoogtepunt van de avond als ik persoonlijke favoriet LMK (Let Me Know) hoor. Het is een moment stil, voordat ze een telefoongesprek naspeelt tussen een onzekere vrouw die niet zeker weet of haar vriend wel langs wil komen. Vooral het publiek dat na elke ingesproken regel reageert, maakt deze interactie compleet. Daarna zet ze het nummer acoustisch in, voordat ze de remix in zet en het feest los laat barsten!

Gelukkig horen we ook wat nummers van het oudere Hallucinogen. Rewind, All The Way Down en The High heb ik erg gemist. Maar mijn avond is compleet als ik de eerste, donkere tonen van A Message hoor. Doordat het heel iets geremixt is, weet het nummer me toch te verrassen!